Koffiehuis Widdershoven

Aan het begin van de 20ste eeuw had Limburg de grootste cafédichtheid: voor elke 58 Limburgers was er een kroeg. Dat was meer dan twee keer zoveel dan in de andere Nederlandse provincies. Het aantal in Hoensbroek was zelfs nog hoger: voor elke 40 inwoners een café. Het Rotterdamsch Nieuwsblad berichtte in juni 1904 dat in Hoensbroek één op de vier huizen een herbergkamer had!
Een herberg was voor veel mensen een tweede huiskamer (letterlijk!). De mannen uit het dorp gingen er na hun werk naartoe om vrienden en bekenden te ontmoeten, om bij te kletsen of te kaarten en natuurlijk om een biertje te drinken. Leo Widdershoven (1855-1926) had zo’n herberg, ook wel ‘koffiehuis’ genoemd.

Leo was getrouwd met Elisabeth Creusen (1853-1928). Hij was landbouwer van beroep en daarnaast herbergier. Hij is ook een aantal jaren lid geweest van de gemeenteraad van Hoensbroek. Destijds oefende men op de eerste plaats zijn beroep uit, zoals notaris, landbouwer, arbeider, schrijnmaker of koopman. Herbergier of kastelein waren nevenberoepen. Hetzelfde gold voor functies als raadslid, wethouder of gemeenteontvanger, die gezien moeten worden als erebaantjes omdat de ’jaarwedde’ (honorarium) zeer gering was. Leo’s boerderij annex café lag aan de markt in de Hoofdstraat tegenover het kleine kerkje, vroeger nummer 36 en tegenwoordig nummer 60.

Van hotel-café-restaurant naar bruin café

Leo en Elisabeth Widdershoven-Creusen hadden zeven kinderen: zes dochters en een zoon. Dochter Bertha (1887-1969) was getrouwd met Sjaak (Jacques) De la Haye (1886-1940). Na het overlijden van zijn schoonouders kreeg Sjaak in april 1929 een vergunning voor de bouw van een hotel-café-restaurant op de plek waar de boerderij van zijn schoonvader had gestaan. In datzelfde jaar werd op zaterdag 12 oktober het nieuwe, modern ingerichte hotel-café-restaurant met centrale verwarming op alle kamers ’In ghen Haen’ geopend.
De naam is afgeleid van het pand ’In ghen Haen’ dat rechts van boerderij Widdershoven lag (zie afbeelding hierboven).

Schiffers

Halverwege 1939 werd Marinus van Zundert de nieuwe uitbater van In ghen Haen, ook geschreven als In g(h)en Haan. Medio 1954 nam Pierre Schiffers de zaak over. Hij was de broer van Herman Schiffers (Herschi). Op 16 juni 1973 droegen Pierre en zijn vrouw Barbara Boijmans het café officieel over aan hun oudste zoon Lei Schiffers.

Zie ook: Oude flessen en Herschi

Advertentie uit 1935:
Jacques De la Haye.

De huiskamer van Hoensbroek

In café In ghen Haen speelde zich een groot deel van het Hoensbroekse sociale leven en verenigingsleven af. Elke zondag was er ’Stammtisch’ en werd er gediscussieerd. De pastoor dronk er een pilsje. Schutterij St. Sebastianus, duivensportverenigingen, sportclubs en gymnastiekverenigingen, onderwijzers en de middenstandsvereniging hielden er vergaderingen. Muziekverenigingen repeteerden in de grote zaal boven het café. Er werden allerlei bijeenkomsten en vogel- en missietentoonstellingen georganiseerd en er werden recepties gehouden. Er zijn heel wat feestjes gegeven, óók door de plaatselijke gemeentefunctionarissen en geestelijkheid.

Legio bezoekers genoten van de muziek- en toneeluitvoeringen en naderhand ook van de optredens van popbands die er regelmatig plaatsvonden. Bij de prijsuitreiking van de carnavalsoptocht barstte het café uit zijn voegen. En voor wie het nog niet wist: het alom bekende ’Vasteloavendléédjeskonkoer’ is ooit begonnen in In ghen Haen. Kortom, in dit café kon je alles verwachten. In november 1933 is er zelfs een ’fascistenvergadering’ gehouden!

In ghen Haen was een ontmoetingsplek voor jong en oud. De schrijfster van dit verhaal weet dat haar grootouders al naar dit café  gingen om te dansen. Vanaf haar vijftiende kwam zijzelf regelmatig in deze kroeg. Daar keek niemand van op. Je sprak er af met vrienden of je ging gewoon even alleen naar binnen. Je trof er immers altijd wel mensen die je kende. En haar kinderen, de vierde generatie, hebben deze gelegenheid ook nog bezocht.
Op vrijdagochtend, als de weekmarkt werd gehouden, was het café al vroeg geopend. Diverse marktlui kwamen er traditiegetrouw pauzeren. Paulien Meessen bijvoorbeeld en een van haar zussen, twee dames op leeftijd die met een groentekraam op de markt stonden. Volgens een vast ritueel aten ze eerst een stuk gebakken vis dat ze op de markt hadden gekocht en genoten vervolgens van een goed glas jenever.
Elke vrijdagavond zat Schieffers, zoals het café in de volksmond werd genoemd (zelfs toen Lei al lang was vertrokken), vol met middelbare scholieren van het Sint-Janscollege en het Broeklandcollege. Een bezoekje aan de kermis werd steevast afgesloten met een bezoek aan Schieffers en ook de jaarwisseling werd er tot in de kleine uurtjes gevierd.

Begin 2000: klaar voor de sloop ... 
(Fotograaf onbekend)

Aan alles komt een eind …

In 1983 moest Lei Schiffers door omstandigheden de zaak verkopen. In ghen Haen is tot het einde toe hét trefpunt van marktlui en middelbare schooljeugd gebleven. Eind december 1999 werd het café voorgoed gesloten. Niet lang daarna ging het pand tegen de vlakte om plaats te maken voor de parkeerplaats van een supermarkt. Daarmee is letterlijk en figuurlijk een monument in Hoensbroek verloren gegaan …